Dag 21+22 San Francisco - Amsterdam

Vanmorgen de laatste ochtend in de USA. Nadat we de schoonmaakster van het hotel blij hadden gemaakt met onze koelbox (die erg nuttig was onderweg maar niet mee kon in het vliegtuig) reden we naar het vliegveld, waar we eerst de auto weer moesten inleveren. Deze had inmiddels wel een deukje, een ster in de ruit en een kapotte achteruitrijcamera opgelopen maar de nonchalante Mexicaan die de auto moest keuren had niets door.

Dit keer gelukkig geen uitgebreide douane controle, dus we waren ruim op tijd klaar voor de vlucht. Om de tijd te doden typen we dit stuk nu in het vliegtuig.

Conclusies

Hoogtepunten top 3 (Jordi):

Eigenlijk is het niet te doen een top 3 te maken, aangezien het vrijwel allemaal prachtig was en je niet alles met elkaar kunt vergelijken. Toch een poging.

3. Universal Studios Hollywood

Een van de mooiste en meest sfeervolle parken die ik ooit gezien heb.

2. Whalewatching Moss Landing

We hadden geluk zo veel walvissen en orka's te zien, wat het een memorabele boottocht maakte.

1. Helikoptervlucht Grand Canyon

Prachtig uitzicht vanuit de lucht op deze diepe kloven. Nooit eerder zoiets gezien.

Bas heeft dezelfde momenten in zijn top 3, maar 2 en 3 omgedraaid. En het openschieten van de helikopterdeur maakte nr 1 nog onvergetelijker

Fastfood top 3 (zowel Jordi als Bas):

3. In-N-Out Burger

Smaakte verrassend goed en het broodje was niet zo klef als bijvoorbeeld bij Wendy's.

2. Burger King

Een van de weinigen met constante kwaliteit. McDonalds heeft dat ook wel, maar de burgers van BK zijn een stuk smaakvoller.

1. Denny's

Misschien niet helemaal eerlijk deze zaak te vergelijken met bovenstaande aangezien je hier 2x zo veel betaalt, maar dat proef je wel terug. Stak er met kop en schouders bovenuit. Ook een ruime kaart voor ontbijt en lunch.

Opvallende zaken:

- De wc zit standaard vol water. Je vraagt je soms af of je kleine of grote boodschap er nog wel bij past. Doorspoelen is dan, vaak of met grof geweld, of helemaal niet het water weg laten lopen, hopende dat alles mee wegspoelt.

- Autorijden is ook behoorlijk anders. Als je rechtsaf wil, mag dat gewoon door rood. Verkeerslichten staan aan de overkant van de weg. Van rijbaan wisselen kan zonder richting aan te geven, maar meestal blijft iedereen op zijn eigen baan en kun je zomaar eens rechts ingehaald worden.

- Uit eten is gaan gaat altijd gepaard met standaard zinnetjes: Hey guys, how are you doing? Tijdens het eten wordt regelmatig gevraagd of we nog OK zijn. Je gaat je bijna afvragen of er iets mis is met het eten. De rekening wordt meestal ongevraagd op tafel gegooid. Je stopt je creditcard in het mapje, of zoals een serveerster zei: Just sliiide it in... Vervolgens krijg je alles terug met nog een bonnetje, waarop je de tip en het totaalbedrag moet berekenen (ergens tussen de 15 en 20 procent, afhankelijk van de kwaliteit van de service) en die moet invullen, optellen en ondertekenen.

- Amerikanen zijn niet goed in topografie. Er vroeg iemand aan ons of we over Australië terug naar huis vlogen. Aan de andere kant verwachten ze wel van ons dat wij weten waar het gehucht in Texas ligt waar ze vandaan komen.

- Niet alles is groter in Amerika. Hamburgers zijn doorgaans even groot als in Nederland. Een medium softdrink is 0,591 liter. Niet veel groter dan een halve liter in Nederland. Al wordt deze maat in Nederland vaak als Groot aangeduid. Als je langer bent dan 1,90m heb je t niet altijd even fijn in de USA. Attracties in pretparken kunnen zo maar net veilig dicht op iemands lange benen. De rest in het rijtje zit er dan zomaar losjes bij. 75% van de bedden was te kort. Met als gevolg voeten buitenboord en met spierpijn in de kuiten wakker worden. Onder de douche moet je als lang mens een volleerd limbodanser zijn om je haren te kunnen wassen.

- Aan de kust waren de mensen een stuk aardiger dan in het binnenland. Vooral in mormoonse en indiaanse gebieden was de vriendelijkheid soms ver te zoeken.

- Vrijwel in iedere grote plaats stikt het van de junks. Vaak leven deze helemaal in hun eigen wereldje maar sommigen kunnen ook erg opdringerig bedelen.

- Er zijn heel verschillende soorten politie en andere vormen van gezag met allemaal hun eigen uniform en auto. In de natuurparken heb je ook nog rangers.

- Fietsen is levensgevaarlijk in Amerika. Meestal fiets je gewoon midden op de weg tussen de auto's. Gek genoeg hebben we geen ongelukken gezien.

- Met de auto is het juist ideaal. De steden zijn wel wat rommelig, maar daarbuiten zijn het brede rechte wegen. Ook zijn de benzineprijzen laag, voor $40 dollar hadden we een volle tank.

- Alle huizen zijn van hout met een plamuurlaagje. Dus ook de hotels, waardoor je alles kan horen wat er in de andere kamers gebeurt.

Dit was het laatste verslag, allen bedankt voor het lezen. Als er nog iemand vragen heeft beantwoorden wij die graag in ruil voor een pilsje. Tot de volgende keer!

Groeten Jordi en Bas

Dag 20 Monterey - San Francisco

Vandaag alweer de laatste reisdag van onze vakantie, het ging helaas sneller dan verwacht. Nadat we gisteren heel de bierkaart hadden leeggezopen zijn we vanmorgen vroeg vertrokken om walvissen te spotten in de oceaan, niet het type oversized Amerikaanse vrouw die je hier veel ziet maar echte humpback whales.

Op een bord in Monterey hadden we al gezien dat er vorige week dinsdag ook orka's (killer whales) gespot waren, we hadden stille hoop er hier ook een van te zien. Aangekomen bij de boot werden we ontvangen met koffie en een donut en vaarden we de oceaan in.

Aan de kust lagen verschillende zeeleeuwen te zonnen en "oe oe oe!" naar elkaar te roepen, ook zagen we wat otters spelen in het water. Iets verder op het water kwamen we gelijk een groepje orka's tegen! Een aantal minuten later nog meer, tijdens heel de tocht hebben we er zelfs tientallen gezien. De naturalist die ons op de boot uitleg gaf had er zelfs nooit een in het wild gezien. We konden dus wel spreken van een 'Orka Tuesday'!

Nadat we de orka's beu waren gingen we op zoek naar walvissen. Even later werden we omsingeld door verschillende bultruggen. In de 2,5 uur dat we op het water zaten zagen we eigenlijk wel constant een orka of walvis, we hadden erg veel geluk vandaag. Een medepassagier zei dat hij al op verschillende plekken in de wereld walvissen was gaan spotten maar er nooit zo veel had gezien. Wat ons betreft een geslaagde excursie dus (kijk ook even naar de filmpjes!).

Om bij te komen van de boottocht hebben we geluncht in Santa Cruz en vervolgens verder gereden naar ons hotel bij het vliegveld van San Francisco. Hier werden we om alvast weer te wennen in gebrekkig Nederlands verwelkomd. De receptionist bleek uit Zuid Afrika te komen.

's Avonds hebben we gegeten bij een authentieke lokale Mexicaan. Met een volle maag besloten we nog wat afzakkertjes te nemen bij het dichtstbijzijnde café, ook weer met een enorme bierkaart. Met een goed slaapmutsje achter de kiezen besloten we weer terug te gaan naar het hotel, waar de Zuid Afrikaanse receptionist ons al op stond te wachten (bezig aan een shift van 14 uur, heel normaal in Amerika).

Morgenmiddag vliegen we weer terug naar Nederland. Door het tijdverschil komen we een dag later weer aan in ons kikkerlandje. We kijken terug op een zeer geslaagde vakantie, overmorgen volgt nog een laatste verslag met de conclusies.

Dag 19 Pismo Beach - Monterey

Vanmorgen werden we wakker met een van de mooiste uitzichten van deze vakantie. Vanuit onze kamer hadden we namelijk zicht op de Pacific Ocean! Heel lang konden we er echter niet van genieten, want we moesten door naar Monterey.

De koelbox werd (handmatig) gevuld met ijs en we konden weer op pad. Deze ochtend was het aan In-N-Out Burger de eer om te schitteren in onze Nationale Burger Test. De uitslag vindt u later terug op deze website.

We vervolgden onze vrij saaie weg (de kustweg was deels afgesloten wegens modderstromen een aantal maanden eerder) naar Point Lobos. Dit gebied staat bekend om zijn vele vogels. Die waren er echter niet, dus moesten we genoegen nemen met een hagedis, een zeehond en twee wilde duikers. We reden door naar de beroemde 17 Mile Drive. Tussen de golfbanen en de oceaan was het mooi rijden. We waren echter al behoorlijk verwend met bijzondere en extreme landschappen deze reis, zodat de route niet erg veel indruk op ons maakte.

We checkten in in ons hotel, om even bij te komen. Bas werd daar bijna onthoofd door de plafondventilator, die al op volle toeren draaide.

Nadat we waren bijgekomen gingen we, als gewoonlijk, de plaatselijke bezienswaardigheden bewonderen. In dit geval was dat een pier met allerlei visrestaurants en souvenirwinkeltjes. Na 5 minuten hadden we het wel gezien en schoven aan bij de plaatselijke Italiaan. Na deze maaltijd reden we terug naar het hotel om de avond af te sluiten met een drankje in de Fireplace Lounge.

Morgen staat een walvisspotexcursie op het programma.

Dag 18 Los Angeles - Pismo Beach

Gezien gisteren best een vermoeiende dag was bleven we vanmorgen een uurtje langer liggen. Na het ontbijt hebben we de reis hervat richting Pismo Beach.

We zijn als eerste weer richting de kust gereden over de Route 66 om vanaf de Highway 1 verder te gaan naar het noorden. Het eerste strand dat we tegenkwamen was die van Santa Monica, een populair strand dat ook vaak gebruikt wordt voor filmopnames zoals Baywatch. Dit punt is tevens ook het eindpunt van Route 66, hier bevindt zich een pier met een kermis en verschillende slechte muzikanten. Onopvallend mengden wij ons met onze sportieve lichamen tussen het publiek op 'muscle beach'. Na 3 series van 50 pull ups aan de rekstok hielden we het voor gezien en dronken we een pilsje bij Big Dean's Ocean Café.

Daarna reden we o.a. langs Malibu Beach, de woonplaats van de meeste Hollywood sterren, net iets buiten het centrum. In de meeste gevallen zag je vanaf de weg echter alleen maar een poort staan. Iets verder aan de kust lag Santa Barbara, ook met een pier vol met eettenten. Jordi dacht hier een stukje taart te bestellen maar kreeg vervolgens een hele, al werd het allemaal vakkundig naar binnen gewerkt.

Een paar uur later kwamen we aan in Pismo Beach, ook wel 'Clam Capital' (mosselhoofdstad) genoemd. We hadden een prachtig hotel met uitzicht op de oceaan. Bas wilde graag deze beruchte mossels eens proeven dus we gingen eten bij Cracked Crab. Bas nam een emmer met mossels en krab, Jordi een kreeft. We moeten eerlijk zeggen dat dit de hoge prijs niet helemaal waard was. Ook kreeg Bas nog per ongeluk een stuk krab naar z'n hoofd geslingerd van de buurvrouw die moeite had door de schaal heen te komen. Maar verder was het wel een gezellige tent.

Om de avond af te sluiten zijn we langs Harry's Night Club gegaan. Er speelde een band classic rock en ook wat modernere nummers. De (met name hippie)oudjes gingen los op de vloer. Wij keken met een pilsje in de hand naar dit vermakelijke tafereel.

Dag 17 Los Angeles

Vandaag stond Universal Studios op het programma. We vertrokken op tijd, zodat we ons met openingstijd al aan de poort van het park konden melden. We hadden Front of the Line tickets, dus konden we lekker langs de wachtrijen wandelen. Dat kwam goed uit, want het was behoorlijk druk in het park.

We bezochten verschillende rides en shows, allemaal gebaseerd op films van Universal Studios. Er was een volledig Harry Potter dorp gebouwd, inclusief het kasteel Hogwarts. Er was in het hele park super veel aandacht besteed aan details. Zelfs de wachtrij is daar de moeite waard. Daarom hebben we voor de eerste keer in de Harry Potter bezemvliegattractie onze Front of the Line Pass niet gebruikt.

Ook Springfield, bekend van The Simpsons, was helemaal nagebouwd. We namen daar een koffie met een donut die behoorlijk aan de maat was. Na een educatieve show over special effects, bezochten we de Jurassic Park ride, waar we helemaal doorweekt uitkwamen. Daarna in The Mummy - The Ride en de Transformers attractie, werden we getrakteerd op nog meer watereffecten.

Enigszins opgedroogd sloten we aan bij de Studio Tour, een kijkje achter de schermen op de filmset. Ook dit was heel leerzaam en we reden door sets van bekende films. Maar we werden weer niet gespaard van een nat pak. Een dino in de bosjes op de Jurassic Park filmset spoot ons nat, toen we langs de set van Jaws reden dook er ineens een haai op, met het nodige gespetter en we strandden in een Mexicaans dorp dat prompt overstroomde!

Gelukkig was het lekker zonnig en droogden we redelijk snel weer op. Het was tijd voor een andere show, gebaseerd op de film Waterworld. En ja, we voelden bij de titel al nattigheid... We gingen netjes buiten de zogenaamde Soak Zone zitten, om een nieuw nat pak te vermijden. Echter dachten de stuurmannen daar anders over en door een flinke golf, veroorzaakt door een grijnzende stuntman op een jetski, zaten we weer te druipen. Nat tot op de naad deden we nog een aantal attracties en na een tweede keer in de Harry Potter attractie was het welletjes en reden we terug naar ons motel.

We sloten de avond af met een lekker stukje Chinees van de Panda Express.

Dag 16 San Diego - Los Angeles

Na een stevig ontbijtje bij IHOP (The International House Of Pancakes) zijn we vertrokken richting LA. Qua afstand geen verre reis, maar vanwege de drukte in deze chaotische stad ging er toch nog best wat tijd inzitten.

Om de rit wat leuker te maken zijn we een stuk over de Highway 1 gereden, deze loopt grotendeels langs de westelijke kust van de USA. Onderweg zijn er verschillende strandjes te zien, we stopten bij Huntington Beach. Deze strandplaats wordt ook wel Surf City genoemd. Je kunt hier een lange pier oplopen waar je prima zicht op al deze surfers hebt. Het viel ons vooral op dat iedereen maar wat op z'n plankje lag te dobberen, mogelijk bij gebrek aan de perfecte golf. Van het kijken naar deze lamme surfers kregen we dorst, dus we hebben in een nabijgelegen strandtent nog maar een drankje gedaan en daarna de route vervolgd naar ons hotel.

Een bezoek aan LA is niet compleet zonder langs te gaan bij The Walk of Fame aan de Hollywood Boulevard. Hier zijn meer dan 2500 sterren in het trottoir te zien van allerlei beroemdheden. Zelfs voor Donald Trump was een plaatsje. Ook liepen er mensen verkleed als filmkarakters en is er het Chinese Theatre waar bekendheden hun hand en/of voetafdruk achter hebben gelaten. Het was wel geinig om even te zien, maar binnen een klein uurtje ben je er wel doorheen. Jordi wist ternauwernood te ontsnappen uit de handen van King Kong en we gingen er dus maar snel vandoor.

We kregen weer honger dus gingen langs bij The Rainbow Bar, een tent met een grote rockgeschiedenis. In het verleden hebben artiesten als Alice Cooper, Guns N' Roses, John Lennon, Neil Diamond en Elvis Presley hier regelmatig gezeten, wat je ook kunt aan de foto's en awards op de muren. In de laatste periode van zijn leven zat Motörhead frontman Lemmy hier zelfs dagelijks. Als eerbetoon is het terras buiten vernoemd naar 'Lemmy's Lounge'. We kregen een belachelijke hoeveelheid eten waarvan de helft nog niet eens op ging. Schijnbaar zijn we nog niet helemaal goed aangepast aan de Amerikaanse standaard. Overigens smaakte het wel erg goed en hebben we zelfs iets van groenten op.

Om een mooi beeld van de stad te krijgen reden we langs het Griffith-observatorium, een sterrenwacht bovenop de berg Hollywood. Naast het observatorium en planetarium heb je hier gezien de hoge ligging ook een mooi zicht op de skyline van de stad. Het was mooi al de lichtjes te zien, maar ook weer niet erg indrukwekkend aangezien er weinig wolkenkrabbers staan. We zijn vervolgens maar weer richting ons hotel gegaan, morgen een dagje Universal Studio's op het schema.

Dag 15 San Diego

Vandaag stond een dagje Sea World op het programma. We hadden de kaartjes al met een beetje een dubbel gevoel besteld, vanwege de controverse rond de behandeling van onder andere de orka's daar. Toch gaf onze interesse in het zeeleven de doorslag. Na een korte autorit stonden we al gauw in het park.

Het was er erg rustig, dus hadden we mooi de tijd om de beestjes op t gemak van dichtbij te bekijken. We zagen allerlei indrukwekkende zeewezens: van krabben tot beluga's, van manta's tot zeeschildpadden. We kregen zelfs de kans om sommige dieren aan te raken. We lieten dode huidcellen wegvreten door kleine visjes die ook bij bepaalde kuren worden toegepast, we hebben roggen en kleine haaien geaaid en Jordi heeft een babydolfijntje in t gezicht betast.

Ook voor de attracties was de wachttijd minimaal, dus konden we overal in. Zelfs in een kabelbaan en een uitkijktoren op 300 voet. Iets waar Bas met zijn hoogtevrees niet om zat te springen, maar hij vond het uiteindelijk toch wel een mooie ervaring.

Zoals verwacht, waren er diverse dierenshows. De eerste die we bezochten, was een komische act met zeeleeuwen en een otter, echt op z'n Amerikaans. Uiteraard kon de show met orka's niet achterwege blijven. We merkten dat Sea World aan een behoorlijk charmeoffensief bezig is. Bij elke mogelijkheid benadrukken ze hoeveel zeedieren ze gered hebben en hoe milieubewust ze zijn. Het ging zelfs zo ver dat je een papieren rietje kreeg bij je drinken.

De orka's in het echt zien was een onvergetelijke ervaring. De magnifieke beesten demonstreerden hun kunnen in het bassin. De Mexicanen op de eerste rijen hielden het, tot ons vermaak, niet droog. Ook zat er een Japanner voor ons driftig schetsen en aantekeningen te maken van de show. We konden ons niet aan de indruk onttrekken dat deze zeezoogdieren nogal beperkt werden in hun kunnen door het relatief kleine verblijf.

We verlieten het park en reden naar Mission Beach. De eyecatcher daar was een enorme ouderwetse houten rollercoaster, recht aan het strand! We kochten hier tickets voor en namen plaats. De begeleider kreeg de stang niet veilig dicht vanwege Bas zijn te lange benen. We moesten onze zakken legen en Bas zijn benen kruisen en daarna kreeg de dame de stang nèt dichtgeduwd. Na de spannende rit (Jordi zat nogal losjes, omdat we met dezelfde stang vastzaten) liepen we met zwalkende benen de boulevard op, waar aan het strand we genoten van een drankje en een hapje bij de ondergaande zon.

Bij café Draft, recht aan het strand hadden we keus uit 57 bieren van de tap en nog een behoorlijk aantal op fles en blik. Tegen een ondergaande zon proefden we daar een aantal van, met een flinke berg tortilla en 4 kalkoenenballen on the side. We wandelden nog een stukje door de branding van de Pacific Ocean en liepen door naar een sportsbar waar we genoten van reclame op tv, onderbroken door American Football.

Dag 14 Lake Havasu - San Diego

Vanwege de lange rit vandaag op tijd uit de veren. Voor de verandering eens het ontbijt van het hotel geprobeerd (om de oerhollandse reden dat 't deze keer gratis was). Wat ons opviel is dat er ook hier weer veel mensen zonder tanden en rochelend rondlopen, iets wat het ontbijt iets minder smakelijk maakte. We waren wel weer toe aan een beetje beschaving, dat zou aan de westkust beter moeten worden.

Het was een lange rit waarin weinig te zien was onderweg, even doorbijten nog maar. We hadden gelukkig veel muziek gedownload waardoor het nog best uit te houden was. Ook hebben we op tijd gestopt voor pauze en voor het wisselen van chauffeur.

Met nog een 'range' van 130 mijl besloten we bij het eerstvolgende tankstation te gaan stoppen. Echter reden we op een lange weg midden in woestijngebied waar geen leven te bekennen was. Gelukkig kwamen we met nog zo'n 30 mijl brandstof dan eindelijk weer een tankstation tegen. We hadden inmiddels de airco al uitgezet om brandstof te sparen, waardoor het in de auto behoorlijk was opgewarmd. Toen we het terrein opreden bleek echter dat het tankstation gesloten was... Gelukkig zagen we op Google Maps dat er binnen 10 mijl weer een tankstation was, maar ook deze bleek gesloten! Het derde tankstation dat we vervolgens tegenkwamen was alleen voor speciale pashouders, dus ook hier geen succes. Bij de vierde was het eindelijk prijs, met de tank bijna leeg konden we hem eindelijk volgooien. We besloten zelf ook maar even brandstof aan te vullen bij de Mac, om bij te komen van de schrik. Hier kwam Jordi er overigens ook nog eens achter dat hij de limiet van z'n creditcard bereikt had, dit was hard opgelopen door alle reserveringen van de hotels. Gelukkig heeft Bas nog voldoende tegoed voor de rest van de reis.

Hierna was het nog een paar uurtjes rijden en kwamen we aan in het hotel in San Diego. Op dit laatste stuk reden we zo'n 2 km van de Mexicaanse grens af, alleen konden we net niet zien of hier een muur stond. Aangekomen in San Diego blijkt het (met of zonder muur) sowieso vol te zitten met Mexicanen, je moet moeite doen om een witte Amerikaan te zien.

Om het avondleven van San Diego te ervaren gingen we naar 'The Gaslamp Quarter', een wijk vol met restaurants en cafés. Vroeger stond deze wijk bekend als hoerenbuurt voor voornamelijk eenzame zeelieden, tegenwoordig zie je hier niet veel meer van op wat enkele verwijzingen na. Geheel in stijl gingen we Mexicaans eten bij La Puerta. We hadden nooit eerder zo'n goede Margarita op als hier en de burrito's waren zeer goed gevuld (wel een beetje pittig voor onze Nederlandse smaakpapillen die niets gewend zijn). We hebben ons hierna in verschillende cafés vermaakt, waaronder een typische Ierse pub en in The Shout House. Deze laatste had live muziek in de vorm van dueling pianos. Het viel ons op dat ze alle nummers en teksten zonder fouten konden spelen, in tegenstelling tot wat je wel eens in Nederland hoort. Het publiek was ook erg enthousiast, soms zelfs wat overdreven aanstellerig wanneer er weer een aantal in de spotlights wilden staan op het podium. We zagen echter dat de mensen hier wel gewoon tanden hebben, waardoor we het gevoel kregen ons weer in beschaafd gebied te bevinden. Opgelucht gingen we weer terug naar ons hotel.

Al met al weer een dagje waarin we voldoende hebben beleefd. Morgen een keer geen reis voor de boeg maar een 2e dag San Diego.