Vanwege de lange rit vandaag op tijd uit de veren. Voor de verandering eens het ontbijt van het hotel geprobeerd (om de oerhollandse reden dat 't deze keer gratis was). Wat ons opviel is dat er ook hier weer veel mensen zonder tanden en rochelend rondlopen, iets wat het ontbijt iets minder smakelijk maakte. We waren wel weer toe aan een beetje beschaving, dat zou aan de westkust beter moeten worden.

Het was een lange rit waarin weinig te zien was onderweg, even doorbijten nog maar. We hadden gelukkig veel muziek gedownload waardoor het nog best uit te houden was. Ook hebben we op tijd gestopt voor pauze en voor het wisselen van chauffeur.

Met nog een 'range' van 130 mijl besloten we bij het eerstvolgende tankstation te gaan stoppen. Echter reden we op een lange weg midden in woestijngebied waar geen leven te bekennen was. Gelukkig kwamen we met nog zo'n 30 mijl brandstof dan eindelijk weer een tankstation tegen. We hadden inmiddels de airco al uitgezet om brandstof te sparen, waardoor het in de auto behoorlijk was opgewarmd. Toen we het terrein opreden bleek echter dat het tankstation gesloten was... Gelukkig zagen we op Google Maps dat er binnen 10 mijl weer een tankstation was, maar ook deze bleek gesloten! Het derde tankstation dat we vervolgens tegenkwamen was alleen voor speciale pashouders, dus ook hier geen succes. Bij de vierde was het eindelijk prijs, met de tank bijna leeg konden we hem eindelijk volgooien. We besloten zelf ook maar even brandstof aan te vullen bij de Mac, om bij te komen van de schrik. Hier kwam Jordi er overigens ook nog eens achter dat hij de limiet van z'n creditcard bereikt had, dit was hard opgelopen door alle reserveringen van de hotels. Gelukkig heeft Bas nog voldoende tegoed voor de rest van de reis.

Hierna was het nog een paar uurtjes rijden en kwamen we aan in het hotel in San Diego. Op dit laatste stuk reden we zo'n 2 km van de Mexicaanse grens af, alleen konden we net niet zien of hier een muur stond. Aangekomen in San Diego blijkt het (met of zonder muur) sowieso vol te zitten met Mexicanen, je moet moeite doen om een witte Amerikaan te zien.

Om het avondleven van San Diego te ervaren gingen we naar 'The Gaslamp Quarter', een wijk vol met restaurants en cafés. Vroeger stond deze wijk bekend als hoerenbuurt voor voornamelijk eenzame zeelieden, tegenwoordig zie je hier niet veel meer van op wat enkele verwijzingen na. Geheel in stijl gingen we Mexicaans eten bij La Puerta. We hadden nooit eerder zo'n goede Margarita op als hier en de burrito's waren zeer goed gevuld (wel een beetje pittig voor onze Nederlandse smaakpapillen die niets gewend zijn). We hebben ons hierna in verschillende cafés vermaakt, waaronder een typische Ierse pub en in The Shout House. Deze laatste had live muziek in de vorm van dueling pianos. Het viel ons op dat ze alle nummers en teksten zonder fouten konden spelen, in tegenstelling tot wat je wel eens in Nederland hoort. Het publiek was ook erg enthousiast, soms zelfs wat overdreven aanstellerig wanneer er weer een aantal in de spotlights wilden staan op het podium. We zagen echter dat de mensen hier wel gewoon tanden hebben, waardoor we het gevoel kregen ons weer in beschaafd gebied te bevinden. Opgelucht gingen we weer terug naar ons hotel.

Al met al weer een dagje waarin we voldoende hebben beleefd. Morgen een keer geen reis voor de boeg maar een 2e dag San Diego.